هيچي

آره ديگه قصه از اين قراركه آدمهاي كوچيك و فقير اجتماع و ميكنيم سوژه فيلم ها و عكسامون و كليك كليك ازشون عكس مي گيريم چند تا شعر فردوسي و حافظ و نيما ميزاريم زير يا بالاي سوژه اگه چيزي هم دم دست نبود خودمون روش مرثيه سرايي مي كنيم و ميزاريم توي بلاگ شخصي. فيلم هم كه ديگه تكليفش معلومه يا ميشه تخته سياه سميرا مخملباف يا ميشه چه ميدونم خودتون بهتر ميدونين بعدش راه ميفته اين جشنواره و اون جشنواره …من و تو هم ميشيم مخاطب و تماشاچي پول ميديم و ميريم فيلم بدبختي مردم و مي بينيم دو تا قطره اشك هم براي شادي روح خودمون ميريزيم و به حس كورشده خاموش ته قلبمون يه تلنگري مي زنيم و …خلاصه همين !بعدش هم دور هم جمع ميشيم و راجع به سوژه هاي و بدبخت و پاپتي فيلم ها و سياستهاي نا جور كشورها و دولت مردهاي قدرتمند كه مطمعنا ما بخشي از اونها نيستيم هم بحث مفصلي مي كنيم و كلي انتقاد و بد و بيراه و نفرين .بعدش هم هيچي